1- 1. گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، alirezanabinia@gmail.com 2- 2. دانشجوی دکتری، رشته مدیریت بازرگانی، گرایش بازاریابی، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده: (860 مشاهده)
زمینه: میزان تعهد کارکنان به سازمان می تواند با بروز انواع رفتارهای شهروندی سازمانی مرتبط باشد. به عبارت دیگر، می توان گفت یکی از مهمترین و اساسی ترین عوامل مرتبط با بروز رفتار شهروندی سازمانی، میزان تعهدسازمانی کارکنان است که بی شک می توان گفت با اخلاقحرفه ای در ارتباط است. دراین راستا تحقیق حاضر با هدف تعیین بررسی رابطه بین تعهدسازمانی و رفتار شهروندی سازمانی با نقش میانجی اخلاق جرفه ای در سازمان تامین اجتماعی استان تهران انجام شده است. روش: روش تحقیق حاضر توصیفی- همبستگی بوده و از نظر هدف کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان سازمان تامین اجتماعی بوده و بر طبق روش نمونهگیری غیراحتمالی در دسترس 200 نفر از بین آنها به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق شامل پرسشنامههای اخلاق حرفهای کادوزیر، تعهد سازمانی مییر و آلنوپرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی پودساکف و همکاران بود. دادهها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین رفتار شهروندی سازمانی و تعهدسازمانی، بین اخلاقحرفهای و تعهدسازمانی، و بین اخلاق حرفهای و رفتار شهروندی سازمانی رابطه مثبت و معناداروجود دارد و مدل تحقیق از برازش مناسب برخوردار است . نتیجه گیری: براساس تجزیه و تحلیل دادهها، مدل معادلات ساختاری روابط بین تعهدسازمانی و رفتار سازمانی با نقش میانجی اخلاقحرفه ای ارائه شده در جامعه مورد مطالعه با توجه به شاخصهای برازش دارای برازش مناسب است. بر همین اساس قابلیت به کارگیری را در جامعه موردنظر دارا است.
Ghamkhari S, Nabinia A, Rasouli A. The Relationship between Organizational Commitment and Organizational Citizenship Behavior with the Mediating Role of Professional Ethics. Ethics in Science and Technology 2024; 19 :144-150 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-3107-fa.html
غمخواری سیده معصومه، نبی نیا علیرضا، رسولی امیر. رابطۀ تعهد سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی : نقش میانجی اخلاق حرفه ای. اخلاق در علوم و فناوری. 1403; 19 () :144-150