زمینه: فرسودگی شغلی و رفتار اخلاقی بر عملکرد و رفتار کارکنان در سازمان اثرگذار هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فرسودگی شغلی با رفتار اخلاقی در محیط کار انجام شده است.
روش: پژوهش پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جمعیت مورد مطالعه شامل کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران با سابقه کار 5 سال به بالا بودند که در 20 شهرستان کار می‌کردند. با روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی شده تصادفی، 256 نفر برای بررسی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌های استاندارد بود. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در نرم‌افزار spss تحلیل شدند.
یافته‌ها: فرسودگی شغلی کارشناسان در حد متوسط قابل ارزیابی است. فقدان موفقیت فردی بیشترین، و مسخ شخصیت کمترین امتیاز را به خود اختصاص دادند. همچنین، رفتار اخلاقی افراد مورد مطالعه در حد متوسط قابل ارزیابی می‌باشد. روابط انسانی در محل کار بیشترین امتیاز، و دلبستگی و علاقه به کار، کمترین امتیاز را به خود اختصاص دادند. تعداد افراد تحت تکفل، فاصله محل زندگی تا محل کار، سن، سابقه کار و میزان حقوق کارشناسان با رفتار اخلاقی آنان دارای رابطه معنی‌دار نبود. از طرف دیگر، سن، تعداد افراد تحت تکفل، سابقه کار و میزان حقوق کارشناسان با فرسودگی شغلی آنان دارای رابطه معنی‌دار بود. اما بین متغیر فاصله محل زندگی تا محل کار با فرسودگی شغلی رابطه معنی‌داری به‌دست نیامد. نتایج نشان داد فرسودگی شغلی کارشناسان دارای یک رابطه منفی و معنی‌دار با رفتار اخلاقی آنان در محیط کار می‌باشد.
نتیجه‌گیری: فرسودگی شغلی کارکنان با رفتار اخلاقی آنان در محیط کار ارتباط دارد. بنابراین، فرسودگی شغلی و همچنین رفتار اخلاقی کارکنان در محیط کار، تأثیر دوجانبه بر یکدیگر دارند.