زمینه: فنّاوری یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های این عصر است. مساله‌ای که در نوشتار حاضر مورد توجه قرار گرفته است ضرورت مسئولیت‌پذیری در برابر فنّاوری و استفاده از ظرفیت‌های آن برای خلق نیروها و کنش‌های اخلاقی و ارزشی است. هدف مقالۀ حاضر آن است که از طریق بررسی برخی ظرفیت‌های زیستی و اجتماعی طرح کار از راه دور و پیوندزدن این ظرفیت‌ها با مسئولیت اجتماعی و محیطی سازمان‌ها، ضرورت به‌کارگیری و پیاده‌سازی این ترتیب کاری جدید را از یک دیدگاه اخلاقی آشکار سازد.

نتیجه‌گیری: بررسی‌ها نشان می‌دهند که؛ ظرفیت‌های کلان طرح «کار از راه دور» به عنوان یک ترتیب کاری جدید و مبتنی بر فنّاوری، منطبق با ابعاد مسئولیت اجتماعی و محیطی سازمان‌ها است. از این رو می‌توان نتیجه گرفت که سازمان‌ها می‌توانند با به‌کارگیری طرح دورکاری و بهره‌گیری از ظرفیت‌های آن بخشی از تعهدات اخلاقی خود را در برابر جامعه پاسخ داده و از این طریق به «توسعۀ پایدار» آن کمک کنند. بنابراین، سازمان اجرا کنندۀ طرح دورکاری، یک سازمان مسئولیت‌پذیر (اخلاق مدار) و به تبع آن یک سازمان پایدار است، سازمانی که علاوه بر سودآوری، منافع زمین و مردم را نیز در نظر می‌گیرد.