1- دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران 2- گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران ، behnazmohajeran0@gmail.com
چکیده: (124 مشاهده)
زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی اخلاق تحصیلی در رابطه هوش اخلاقی با سازگاری اجتماعی و تاب آوری تحصیلی و خودکار آمدی تحصیلی دانش آموزان مدارس متوسطه شهرصلاح الدین کشور عراق انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه شهرصلاح الدین کشور عراق به تعداد 5000نفرتشکیل داد که تعداد 381 نفر از آنها به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادههای تحقیق از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای بررسی فرضیه ها از آزمون همبستگی و معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار smartpls استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین هوش اخلاقی با اخلاق تحصیلی (485/0=r)، سازگاری اجتماعی (202/0=β)، تاب آوری (374/0=r)، خودکارآمدی تحصیلی (137/0= r) رابطه معنی دار وجود داشت. اخلاق تحصیلی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان (183/0=β) تاب آوری تحصیلی (441/0 =r) خودکارآمدی تحصیلی (372/0=β) رابطه معنادار داشت. بر اساس نتایج مشخص شد بین هوش اخلاقی با سازگاری اجتماعی با نقش میانجی اخلاق تحصیلی (089/0 =r)، بین هوش اخلاقی با تاب آوری با نقش میانجی اخلاق تحصیلی (235/0 =r) و بین هوش اخلاقی با خودکارآمدی تحصیلی با نقش میانجی اخلاق تحصیلی (180/0 =r) رابطه معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: هوش اخلاقی به دانشتن اعتقادات اخلاقی قوی و همچنین عمل کردن به آنها اشاره دارد. دانش آموزانی که این هوش را درون خود تقویت کرده اند در واقع ظرفیت و توانایی درک مسائل اخلاقی را دارند که این امر می تواند نقشی موثر در عملکرد شخصی و تحصیلی آنها و سازگاری موثرتر ایفا کند.
Al Ameri A N H, Mohajeran B. Analysis of The Relationship Between Moral Intelligence and Social Adaptation, Academic Resilience and Academic Self-Efficacy: The Mediating Role of Academic Ethics. Ethics in Science and Technology 2025; 20 :187-193 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-3347-fa.html
العامری ارکان نظیر حسین، مهاجران بهناز. تحلیل رابطۀ هوش اخلاقی با سازگاری اجتماعی، تاب آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی: نقش میانجی اخلاق تحصیلی. اخلاق در علوم و فناوری. 1404; 20 () :187-193