گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه اصفهان، ایران. ، m.ganjvar@ltr.ui.ac.ir
چکیده: (663 مشاهده)
زمینه: رشد اخلاقی فراگیران از اولویت های نظام آموزش وپرورش ایران است. یکی ازکارکردهای مهم تعلیم و تربیت اخلاقی، نفی خشونت مذهبی است. هدف از پژوهش حاضر، نشان دادن ظرفیت آموزش فلسفی به کودکان در رشد اخلاقی آنها، و کارایی آن در توسعه صلح و نفی خشونت مذهبی است. روش این تحقیق، کیفی بوده و با روش توصیفی-تحلیلی و سبک مسألهمحور با تکیه بر دادههای معتبر به رشتۀ تحریر درآمده است. ضمن تجزیه و تحلیل مدل آموزش فلسفی، به استنباط اصول، اهداف و روشهای آن به نحو مختصر می پردازد. سپس تأثیر این برنامه آموزشی را در بهبود رفتارهای صلح آمیز کودکان و تقویت مهارتهای ارتباطی آنها با دیگران به منظور کاهش خشونت بررسی می کند. نتیجه گیری: پژوهشهای میدانی نشان داده است که ناکامی در خود-ابرازگری، ناتوانی در خود-کنترلیو خویشتنداری، پایپند بودن سطح آستانه تحمل، تحمیل عقاید رادیکال و انحصارگرایانه، جزم اندیشی، و فقدان کفایت در قوه استدلال، از مهمترین علل خشونت مذهبی در کودکان است. بنابراین باید یکی از رسالتهای ضروری نظام تعلیم و تربیت، ایجاد فضایی دوستانه و ایمن باشد که درآن، امکانی برای بروز زمینهها و علل خشونت وجود نداشته باشد. نتایج نشان میدهد که مدل آموزشفلسفیازطریق تقویت مهارتهایی نظیر آزاداندیشی وتفکر انتقادی-استدلالی، القاء تفکر ورفتار همدلانه بهمنظور ارتقاء فرهنگ مدارا، آموزش تفکر مراقبتی ومسئولانه، آموزش نگاه زیباییشناسانه به هستی که منجر به عشق همزمان به خدا ومردم میشود، میتواند روابط آنها را با همنوعان دریک فضای همدلانه توأم با خردورزی بهبود بخشد، و درنتیجه، منجر به کاهش تَنِش و خشونت مذهبی گردد.
Ganjvar M. Moral Development of Children; The Priority of the Pedagogy System (with Emphasis on the Function of Denial of Religious Violence in the Light of Philosophical Education). Ethics in Science and Technology 2025; 19 (4) :1-9 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-3114-fa.html
گنجور مهدی. رشد اخلاقی کودکان؛ اولویت نظام آموزشی (با تأکید بر کارکرد نفی خشونت مذهبی در پرتو تربیت فلسفی). اخلاق در علوم و فناوری. 1403; 19 (4) :1-9