زمینه: ‏اخلاق در درون خویش دارای یک ارزش ذاتی است و اخلاق‌کاری هنجاری فرهنگی است که به انجام کار مناسب و خوب در جامعه، ارزش معنوی و مثبت می‌‌بخشد. رفتار کناره‌گیرانه در نقطه مقابل اخلاق‌کاری قرار دارد طوری‌که کاهش اخلاق‌کاری در سازمان موجب تقویت این رفتارها شده و از مشارکت فعال کارکنان در انجام مسئولیت‌های فردی و سازمانی جلوگیری می‌کند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به میزان پیش‌بینی رفتار کناره‌گیرانه از طریق اخلاق‌کاری و رابطۀ بین آنها انجام شده است.

روش:  پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی به تعداد 260 نفر بودند که با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی ساده 149 نفر به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد.  داده‌ها از طریق فنون آماری ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بین اخلاق‌کاری با نُه متغیر و رفتار کناره‌گیرانه با هشت متغیر با ضریب 356/0 و در سطح اطمینان 99/0رابطۀ معکوس و معنی‌داری وجود دارد. بر اساس یافته‌های پژوهش پیشنهادهایی برای تقلیل رفتارهای کناره‌گیرانه در سازمان بر پایه اخلاق‌کاری ارائه گردید. 

نتیجه‌گیری: ‌بهترین راهکار برای کاهش رفتار کناره‌گیرانه، ‌تلاش برای ایجاد و بهبود رفتار کاری با مولفه‌های نُه گانه و نهادینه کردن آن در دانشگاه می‌باشد.