|
چیستی علم‌ربایی در اخلاق پژوهش
|
| حسین اترک |
|
|
|
چکیده: (2895 مشاهده) |
زمینه: یکی از موضوعات مهم در اخلاق پژوهش «علم‌ربایی» یا سرقت علمی است. هدف این مقاله تبیین ماهیت و چیستی علم ربایی و بیان انواع و اشکال مختلف آن است. علم‌ربایی نسبت دادن اثر دیگری به خود یا بکار بردن آثار دیگران بدون ارجاع مناسب است. آنچه ربوده می‌شود ممکن است کلمات، ایده‌ها، روش و معانی باشد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی با بررسی منابع موجود در این زمینه تلاش کرده است ضمن تعریف روشنی از علم‌ربایی و بیان اجزاء ماهوی آن، انواع علم‌ربایی و صورت‌های مختلف آن را تبیین کند.
نتیجه‌گیری: جزء اصلی یا به تعبیر دقیق‌تر تمام ماهیت علم‌ربایی به خود نسبت دادن اثر دیگری است. قصد عمد و آگاهی از علم‌ربایی در تحقق ماهیت آن شرط نیست. همچنین، آگاهی و رضایت صاحب اثر در بکاربردن بردن اثر او مانع تحقق علم‌ربایی نیست. علم‌ربایی انواع مختلفی دارد که برخی از آنها عمدی و آگاهانه و برخی تصادفی و ناآگاهانه است. سرقت کل یا بخشی از یک اثر بدون هیچ‌گونه ارجاعی به مؤلف اصلی از انواع آشکار علم‌ربایی و سرقت ایده‌ها، کلمات و اصطلاحات خاص، سرقت جملات و پاراگراف‌ها، سرقت روش، نقل قول نامناسب، پاورقی فراموش شده، ذکر گزینشی منابع و علم‌ربایی از منابع دست دوم از انواع رایج غیرآشکار آن است. این مقاله به پژوهشگران کمک می‌کند با شناخت انواع علم‌ربایی از ارتکاب انواع غیر عمدی و ناآگاهانه علم‌ربایی اجتناب‌کنند |
|
| واژه‌های کلیدی: علم‌ربایی، سرقت علمی، نقل قول نامناسب، اخلاق پژوهش |
|
|
متن کامل [PDF 194 kb]
(1138 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/10/8 | پذیرش: 1396/10/8 | انتشار: 1396/10/8
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
