1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال ، nazaninbaniasadi@gmail.com 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
چکیده: (5 مشاهده)
زمینه: با گسترش آموزش مجازی به‌ویژه در دوران کرونا، کیفیت آن به چالشی جدی بدل شده است. با این حال، ابعاد اخلاقی و فرهنگی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. این پژوهش با هدف رفع این خلأ، مدلی برای ارزیابی کیفیت آموزش مجازی متوسطه با تأکید بر مؤلفه‌های اخلاقی و فرهنگی ارائه می‌دهد. روش: داده‌های کیفی از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۱۲ نفر از مدیران، معاونان و معلمان به‌صورت هدفمند و گلوله‌برفی گردآوری و با کدگذاری سه‌مرحله‌ای در Atlas.ti تحلیل شدند. روش دلفی برای اجماع خبرگان با مشارکت ۱۹ خبره و از مدل معادلات ساختاری در Smart-PLS3 برای اعتبارسنجی استفاده شد. داده‌های کمی نیز به‌صورت پیمایشی از ۲۵۰ نفر از جامعه ۷۱۳ نفری مدارس متوسطه منطقه ۳ تهران به‌روش در دسترس گردآوری و با SPSS 27و Smart-PLS3 تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اخلاق و فرهنگ متناسب با فضای آموزش مجازی از عوامل کلیدی در ارزشیابی کیفیت آموزش است. همچنین، مدیریت سازمان آموزش و پرورش، امکانات و فناوری، پشتیبانی فنی و آموزشی، نظام ارزشیابی معلمان، برنامه درسی، سنجش عملکرد دانش‌آموزان و روش‌های تدریس مشارکتی از دیگر عوامل تأثیرگذار شناخته شدند. نتیجه‌گیری: برای بهبود کیفیت آموزش مجازی، توصیه می‌شود آموزش و پرورش ضمن تقویت زیرساخت‌های فناوری، به ترویج اخلاق و فرهنگ مناسب در فضای مجازی از طریق کارگاه‌های آموزشی، طراحی نظام نظارتی و افزایش حمایت‌های آموزشی اهتمام ورزد.
کلید واژگان: آموزش و پرورش مجازی، کیفیت آموزش، اخلاق فضای مجازی، آموزش و پرورش متوسطه، دوره کووید-19، کرونا.
Baniasadi N, Khosravi E, Ramezani M. Quality Evaluation of Virtual (Electronic) Secondary Education in Tehran: A Model with respect to Ethics and Culture. Ethics in Science and Technology 2025; 20 (3) :119-130 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-3412-fa.html
بنی اسدی نازنین، خسروی الناز، رمضانی مرضیه. ارزشیابی کیفیت آموزش وپرورش مجازی (الکترونیکی) در مقطع متوسطه شهر تهران: ارائه مدل با نگاهی به اخلاق و فرهنگ. اخلاق در علوم و فناوری. 1404; 20 (3) :119-130
