1- دانشکده شهرسازی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، hparsi@ut.ac.ir 2- دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده شهرسازی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (667 مشاهده)
زمینه: گذر از وضعیت پارادوکسیکال حاکم بر نظریه‌های شهرسازی معاصر و دستیابی به چارچوبی همگن‌تر در مواجهه با مفهوم اخلاق در شهرسازی، موضوعی آکادمیک و جهانی است. سوال این پژوهش، به طور خاص آن است که در چه سطوحی از نظر اخلاقی در شهرسازی، بین دو نظریه پراگماتیسم که بر مصلحت استوار است و رادیکالیسم که به نفی مصالحه رای می‌دهد، امکان همگرایی و یا واگرایی وجود داشته و این وضعیت چگونه می‌تواند در حل مسائل اخلاقی در شهرسازی، راهنمای شهرسازان باشد. روش: پژوهش حاضر با رویکرد مرور سیستماتیک براساس «موارد ترجیحی در گزارش‌دهی مرورهای سیستماتیک و فراتحلیل در زمینه اخلاق» انجام شده‌است که در آن، روش تحلیل محتوای اسنادی مبتنی بر منطق دیالکتیک (قیاسی-استقرایی) برای پژوهش‌های مروری اخلاق استفاده می‌شود. منابع اصلی این روش، 41 مقاله در دو حوزه اخلاق پراگماتیسم و رادیکالیسم در شهرسازی است. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که رابطه بین رادیکالیسم و پراگماتیسم، پیچیده‌تر از واگرایی کامل است و سطوح ممکنی از همگرایی اخلاقی در فضاهای میانی این دو رویکرد وجود دارد. میزان این سطوح، بسته به این دارد که چه مضمونی از تحلیل اخلاقی و چه نظریه رادیکالی مورد مقایسه قرار گیرد. نتیجه‌گیری: زمینه‌های همگرایی اخلاقی پراگماتیسم و رادیکالیسم در شهرسازی را می‌توان شامل خودسازمان‌دهی، موازنه قدرت و به‌هم‌پیوستگی دانست که در آن، رادیکالیسم زمینه‌های گسست از وضع موجود را طرح می‌کند و پراگماتیسم، فاصله میانی وضع موجود و اهداف رادیکال را تبدیل به طیفی از اصلاحات تدریجی می‌نماید.
Parsi H, Hosseini Dehaghani M. The Convergence and Divergence of Radicalism and Pragmatism in the Ethics of Urban Planning. Ethics in Science and Technology 2025; 19 (4) :131-141 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-3063-fa.html
پارسی حمیدرضا، حسینی دهاقانی مهدی. تبیین همگرایی و واگرایی رادیکالیسم و پراگماتیسم در اخلاق شهرسازی. اخلاق در علوم و فناوری. 1403; 19 (4) :131-141
