|
بررسی اخلاقی انصاف و عدل در داوری ارگان های عمومی
|
سهراب حیدرزاده لاکوجدهی   |
| گروه حقوق، دانش البرز، دانشگاه غیرانتفاعی، آبیک، قزوین، ایران ، Heydarzadeh.sohrab89@gmail.com |
|
|
چکیده: (802 مشاهده) |
زمینه: انصاف برای رفع اختلاف توسط قاضی یا داور، گاه به عنوان یک اصل کلی حقوقی («اصل انصاف») و گاه به عنوان اصول عالی اخلاقی، که می‌تواند قواعد حقوقی را کتاب بزند («اصول عدل و انصاف»)، مورد استفاده قرار می‌گیرد. فارغ از ترتب ثمره عملی بر تمایز بین این دو مفهوم، آنچه مسلم است اینکه آن‌ها از جهات مختلف با هم متفاوتند. لذا مطالعه حاضر به بررسی اخلاقی انصاف و عدل در داوری ارگان های عمومی پرداخته است.
نتیجه گیری: خاستگاه اصل انصاف در مفهوم امروزی، در حقوق داخلی به نظام رویم ژرمنی از 1625 میلادی، برگرفته از دیدگاه ارسطو در این باره، و در حقوق بین‌الملل به 1920 برمی‌گردد. حل منصفانه بر مبنای اصول عدل و انصاف در حقوق داخلی، متأثر از قواعد داوری آنسیترال، به 1967 و در حقوق بین‌الملل، به 1920 مربوط می‌شود. اصل انصاف معمولاً یک هنجار قانونی است که در مقام تصمیم به عنوان بخشی از قانون مدنظر قرار می‌گیرد، اما ماهیت اصول عدل و انصاف اخلاقی است و یک نوع آزادی عمل در قضاوت است که قاضی، خارج از قلمرو قواعد حقوقی، تصمیم‌گیری می‌کند. در حالی که توسل به اصل انصاف، اغلب نیاز به رضایت طرفین اختلاف ندارد، استفاده از اصول عدل و انصاف در هر حال و در هر ارگان و سازمانی، نیازمند چنین رضایتی است. انصاف در حقوق ایران، جز در بند 3 ماده 27 قانون داوری تجاری بین‌المللی، به عنوان یک اصل کلی حقوقی، آن هم غالباً به طور ضمنی، کم و بیش در قوانین و یا رویه قضایی مورد توجه قرار گرفته است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: اخلاق، اصل انصاف، اصول عدل، داوری |
|
|
متن کامل [PDF 507 kb]
(429 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/2/16 | پذیرش: 1402/4/24 | انتشار: 1403/9/8
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
