1- 1. گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران 2- 2. معاونت توسعه و مدیریت منابع، دانشگاه علوم پزشکی فسا، فسا، ایران ، Hosrado@gmail.com 3- 3. گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران
چکیده: (1234 مشاهده)
زمینه: حضور مدیران اخلاقمدار میتواند اثرهای گستردهای برای سازمان داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان در مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان است. رهبری اخلاقی نمود رفتار مناسب در اعمال شخصی و روابط میان فردی و گسترش چنینرفتارهایی بهوسیله ارتباطهای دوجانبه، تشویق و تصمیمگیـری است. خودکارآمدی نیز به باور فرد از قابلیتهای خود برای موفقیت، اشاره دارد. همچنین، احترام بهصورت چیزی که نشاندهنده قضاوت فرد از وضعیت خود در گروه است، تعریف میگردد.رابطه مدیران و کارکنان نیز بیانگر کیفیت روابط آنان است. روش: این پژوهش کاربردی بوده و جامعه آن را کل مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان تشکیل میدهد. همچنین، دوره زمانی موردمطالعه سال 1396 است. نمونه برگزیده شامل 106 نفر است که با استفاده از نمونهگیری در دسترس انتخابشدهاند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شد.. برای آزمون فرضیههای پژوهش نیز پس از بررسی نرمال بودن دادهها، از رگرسیون خطی استفاده شد. یافتهها: یافتههای حاصل از آزمون فرضیههای پژوهش نشان میدهد که بین رهبری اخلاقی و خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش، میتوان ادعا نمود که با افزایش سطح رهبری اخلاقی، خودکارآمدی، احترام و کیفیت رابطه بین مدیران و کارکنان افزایش خواهد یافت. درنتیجه، پیشنهاد میشود که برای افزایش سطح خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان که مقوله بااهمیتی در کارایی سازمانی است، به رهبری اخلاقی توجه ویژه شود.
The Relationship between Ethical Leadership and Self-Efficacy, Respect and the Relationship between Managers and Employees. Ethics in Science and Technology 2022; 16 (4) :90-96 URL: http://ethicsjournal.ir/article-1-2487-fa.html
طالب نیا قدرت الله، رجب دری حسین، خانی ذلان امیر رضا. رابطه رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان. اخلاق در علوم و فناوری. 1400; 16 (4) :90-96