|
طبقه بندی مفاهیم اخلاقی در شاهنامه فردوسی
|
| پرویز شیبانی، نجف جوکار، سید محمد مهدی جعفری |
|
|
|
چکیده: (1949 مشاهده) |
زمینه: حوزۀ ادبیات همواره به اخلاق به عنوان یک رکن اساسی زندگی اجتماعی توجه داشته است. نمود این امر را می توان به خوبی در حضور پیوسته و پررنگ اندیشه های اخلاقی در ادبیات قدیم مشاهده کرد. در این میان شاهنامه فردوسی علاوه بر این که یک اثر ادبی کمنظیر و تأثیر گذار در فرهنگ و هویت ملی است، ادبیات حماسی را به عنوان ابزاری برای گسترش آموزه های اخلاق به کار گرفته و یک سلسله مسائل اخلاقی و انسانی را در لایه های داستانی طرح کرده است که میتواند برای خواننده سرمشقی باشد و راه و رسم زندگی را به او بیاموزد و وی را به رستگاری رهنمون سازد. .هدف از این مطالعه، بیان اصول اخلاقی در شاهنامه فردوسی است تا با بیان پر بسامد ترین مفاهیم اخلاقی در شاهنامه، مبادی و مراحل اخلاقی در این کتاب ارزشمند جست و جو شود و تحلیلی منطقی در مورد تأثیر اندیشه های اخلاقی بر شاهنامه و شاهنامه بر اخلاق بهدستآورد .
نتیجه گیری: مهم ترین مفاهیم اخلاقی که در شاهنامه مورد توجه قرار گرفتهاند را می توان به سه دسته تقسیم کرد: سلامت اندیشه (عیب جویی، بداندیشی، نهی هوای نفسانی، ظلم و بیداد، نیکی و احسان، دنیاپرستی)، سلامت رفتار (عدالت، عفو و اغماض، پرهیز از افزون طلبی، آزمندی)، سلامت بیان (راستی و راستگویی، غرور و تکبر، بردباری).
|
|
| واژه‌های کلیدی: مفاهیم اخلاقی، ادبیات، شاهنامه |
|
|
متن کامل [PDF 675 kb]
(1247 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/12/12 | پذیرش: 1398/12/12 | انتشار: 1398/12/12
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
