زمینه: قضاوت افراد در مورد اخلاقی بودن و یا غیراخلاقی بودن کارها بر کمیت و کیفیت کار آنان و در نتیجه موفقیت سازمانی تأثیر قابل توجهی دارد. با توجه به وابسته بودن سرمایه اجتماعی به روابط بین افراد و تأثیر انکارناپذیر نقش هوش اخلاقی بر نحوه شکل‌گیری روابط بین فردی در این پژوهش رابطه بین هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی در سازمان‌ها بررسی می‌شود.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو متغیر هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

روش: روش تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را مدیران و کارکنان داستگاه‌های اجرایی (637 نفر) تشکیل می‌دهند که 252 نفر از طریق نمونه‌گیری تصادفی به‌عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش نامه‌های هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی بود. برای آزمودن فرضیات از آزمون پیرسون و تحلیل مسیر و آزمون فریدمن استفاده گردید.

نتیجه‌گیری: یکی از عوامل تأثیرگذار بر سرمایه اجتماعی، هوش اخلاقی است و هوش اخلاقی بر تمام مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی تأثیرگذار است. براین اساس پیشنهادهای کاربردی برای راهنمایی مدیران و کارکنان سازمانی ارائه می‌گردد.