|
اخلاق در پژوهش: چیستی خودعلم‌ربایی
|
| حسین اترک |
|
|
|
چکیده: (2882 مشاهده) |
زمینه: این مقاله در زمینه اخلاق پژوهش به ماهیت و چیستی یکی از سوء رفتارهای پژوهشی به نام خودعلم‌ربایی یا سرقت علمی از خود می‌پردازد. سرقت علمی یا علم‌ربایی به نسبت دادن اثر دیگران به خود و انتشار آن به نام خود گفته می‌شود که خودعلم‌ربایی یا سرقت علمی از خود یکی از انواع آن است. برخی از مسائل مطرح در این مقاله عبارت است از: خودعلم‌ربایی چیست و چه انواعی دارد؟ انتشار مجدد آثار پیشین خود تحت چه شرایطی جایز است؟
نتیجه‌گیری: برخی از نتایج به‌دست آمده در این تحقیق عبارتند از: خودعلم‌ربایی به انتشار دوباره کل یا بخشی از آثار منتشر شده پیشین خود بدون ارجاع مناسب به آنها گفته می‌شود. انتشار مجدد، پژوهش تکه‌شده، بازیابی متن از انواع خودعلم‌ربایی هستند. از آنجا که در سرقت از خود معنا ندارد، پیشنهاد می‌شود به‌جای اصطلاحات «سرقت از خود» یا «خودعلم‌ربایی» از اصطلاح «انتشار مجدد» استفاده شود. پژوهشگران و مؤلفان به هنگام استفاده از آثار منتشر شده پیشین خود باید ارجاع مناسبی به آنها بدهند و آن را به اطلاع خوانندگان، سردبیران و مسئولان نشر برسانند. در صورت استخراج چند مقاله پژوهشی از یک موضوع مانند رساله دکتری یا طرح پژوهشی و همپوشانی آنها با یکدیگر مراتب را به اطلاع سردبیران نشریات برسانند. از انتشار مجدد عین مقالات منتشر شده در کنفرانس‌‌ها باید پرهیز شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: اخلاق پژوهش، سرقت علمی، خودعلم‌ربایی، انتشار مجدد، پژوهش‌تکه‌شده |
|
|
متن کامل [PDF 165 kb]
(2220 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/6/29 | پذیرش: 1397/6/29 | انتشار: 1397/6/29
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
