زمینه: حساسیت اخلاقی عنصر بسیار مهم در حرفه تدریس و به دنبال تربیت دانش آموزان در ابعاد اخلاقی و شناختی است. با توجه به اهمیت کاربرد حساسیت اخلاقی در تدریس، هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه تجربی بین حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی معلمان به منظور تهیه و برازش مدلی برای برای تبیین رابطه بین این دو متغیر بود.

روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی معلمان(زن و مرد) مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان شهر کامیاران در سال 1392 ( به تعداد 628 نفر) تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 242 نفر که به صورت تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، یک پرسشنامه در دو مقیاس حساسیت اخلاقی و مقیاس تدریس مراقبتی بود. داده­ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردید.

یافته ­ها: در بررسی ویژگی­های روان سنجی مقیاس­ها، تمامی ابعاد حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی مورد تأیید قرار گرفت. همچنین، درک روابط بین این متغیر­ها نشان داد که؛ در میان چهار بعد حساسیت اخلاقی، بعد مراقبت از راه ارتباط با دیگران رابطۀ معناداری با تدریس مراقبتی نداشت. بنابراین، از مدل حذف شده و سه بعد پذیرفتن دیدگاه دیگران، درک مسایل اخلاقی و شناسایی عواقب عمل و انتخاب، با ابعاد تدریس مراقبتی رابطۀ معناداری داشته‌اند.

نتیجه­ گیری: حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی از ابعاد اساسی و لازم برای توسعه کفایت­های اخلاقی معلمان می­باشد. در این راستا، مربیان و محققان تربیت معلم می­توانند دانش نظری و تجربی را در زمینه مبانی اخلاقی تدریس گسترش دهند.