(مقاله مروری)

زمینه: همگـــرایی علوم و فنّاوری در جهت پاسخ‌گویی به مشکلات پیش روی انسان و تسریع فرایند پیشرفت بشریت پدید آمده است. پیشرفت‌های حاصل از چنین جریان‌هایی، موجب انقلاب در بنیان جامعه شده‌اند و چالش‌های جدیدی را پیش روی جامعۀ امروز قرار داده‌اند. یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها در مبحث اخلاق نهفته است. پیشرفت در فنّاوری و به‌کارگیری آن در جامعه می‌بایست مبتنی بر اصول اخلاقی باشد تا در کنار افزایش رفاه و آسایش، انسانیت و حقوق افراد پایمال نگردد. از این روی نگـارندگان مقالۀ حاضر بر آن شدند تا دیدگاه‌های اخلاقی موجود در همگرایی علوم و فنّاوری را مورد بحث قرار دهند.

نتیجه‌گیری: چهار اصل بنیادی اخلاق در تعامل با انسان و موجودات وجود دارد که پیشرفت‌های دانش و فناوری نیز باید به آنها توجه کنند: خودمختاری، عدالت، سودمندی و نازیانمندی. همچنین، در سطح هر فرهنگ اصول و سنت‌های خاصی حاکم است که باید نوآوری‌های فناوری و دانش با این اصول منطبق شوند. برای بررسی ابعاد اخلاقی در همگرایی دو دیدگاه مطرح است: دیدگاه مادی‌گرایان و دیدگاه اسلامی/ قرآنی، که با توجه به ویژگی‌های جامعۀ ایران، رویکرد اسلامی / قرآنی می‌بایست در همگرایی علوم و فناوری مورد توجه قرار گیرد.