زمینه: تقلّب یا فریبکاری تحصیلی، یکی از پدیده­های غیراخلاقی رایج در نظام­های آموزشی است که با گسترش فناوری،  به­طور فزاینده­ای تسهیل شده و شیوع پیدا کرده است. در این پژوهش، اثر جهت­گیری­های هدف پیشرفت بر فریبکاری تحصیلی  با واسطه­گری عدم تعهد به اخلاق تحصیلی بررسی­ شده­است.

روش: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در نیم­سال دوم تحصیلی 94-95 بودند. گروه نمونه شامل 200 نفر از دانشجویان دانشگاه شهیدبهشتی بودند که با روش نمونه‌برداری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهایی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است عبارتند از: نسخه تجدیدنظر شده پرسشنامه هدف پیشرفت، مقیاس عدم تعهد به اخلاق تحصیلی، مقیاس فریبکاری تحصیلی. تحلیل داده­ها به شیوه مدل­یابی معادلات ساختاری و با کمک نرم­افزارهای SPSS و AMOS انجام گرفت.

یافته­ها: نتایج تحلیل داده­ها نشان می­دهد رابطه بین جهت­گیری­های هدف تسلطی-گرایشی و تسلطی-اجتنابی با ابعاد مختلف عدم تعهد به اخلاق تحصیلی، منفی و معنادار و با وجوه فریبکاری تحصیلی، منفی و غیرمعنادار است. همچنین، رابطه بین جهت­گیری­های هدف عملکردی-گرایشی و عملکردی-اجتنابی با ابعاد مختلف عدم تعهد به اخلاق تحصیلی مثبت و معنادار و با وجوه فریبکاری تحصیلی، مثبت و غیرمعنادار بدست آمد.

نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد تلاش­های مداخله­ای و آموزشی برای افزایش تعهد اخلاقی فراگیران در کاهش رفتارهای فریبکارانه آن­ها، اثربخش است. این یافته­ها اطلاعات ارزشمندی برای دست­اندرکاران آموزشی که هدف­شان کاهش فریبکاری در محیط­های علمی است فراهم می­کند و تلویحات مهمی در جهت آموزش اخلاقی فراگیران در بر دارد.