زمینه: پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه هوش اخلاقی با عزت نفس در بین کارکنان مدارس انجام گرفته است.

روش: روش تحقیق حاضر توصیفی-همبستگی می­باشد. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان دبیرستان­های شهر ملایر (345 نفر) است که 186 نفر از آنها به عنوان نمونه آماری به شیوه تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از مقیاس­ سنجش هوش اخلاقی لنیک و کیل و مقیاس سنجش عزت نفس روزنبرگ استفاده شد. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد بین هوش اخلاقی و مؤلفه­های آن با عزت نفس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین در بررسی شاخص­های برازش مدل مشخص گردید مدل مفهومی پژوهش از برازندگی قابل قبولی برخوردار است.

نتیجه‌گیری: نتایج این جستار بر لزوم توجه بیشتر بر ایجاد، اکتساب و نگهداری قابلیت­های اخلاقی در سازمان­ها به عنوان یک سرمایه ارزشمند اجتماعی دارد.