(مقاله مروری)

زمینه: واژه‌ها در عمق معانی شکل گرفته خود، واجد مفاهیمی جدی و دقیق برای انتقال به اذهان می‌باشند. از آن دست است واژه ذهن آشنا و دیرین سالی همچون فرهنگ و میراث فرهنگی. در نظر داشتن فرهنگ از شقوق مختلف، امر مهمی در بررسی سوابق هویت اخلاقی و شناختن اجتماع محسوب می‌شود. آن جنبه‌ای از فرهنگ که با میراث‌های معنوی اجتماع پیوند برقرار می‌کند، بحث مالکیت‌های معنوی میراث فرهنگی را مطرح می‌سازد که زیربنای اصلی آن، مباحث اخلاقی و اخلاق‌مندی‌های انسانی در سطوح بزرگ‌تری همچون مرزهای یک سرزمین را شکل می‌دهد. در مقاله حاضر سعی شده تا مباحث اخلاقی با حوزه میراث فرهنگی ایران در ارتباط با موضوع مالکیت معنوی و دانش سنتی فرهنگ و هنر ایرانی مورد بحث قرار بگیرد.

نتیجه‌گیری: رابطه اخلاق با مواریث فرهنگی هر ملتی رابطه‌ای چند سویه است که در این مقاله با تکیه بر بعد اخلاقی انتظارات جمعی برخورد با میراث فرهنگی و فعالیت‌های دولت در این مورد، بحث به دو حوزه مالکیت معنوی میراث فرهنگی و دانش سنتی داشته‌های هنری و فرهنگی ایرانیان کشیده شده است. عمر این دو شق مهم در حراست از میراث فرهنگی ایران، کوتاه است ولی از آنجا که آنها به نوعی از قوانین بین‌المللی و اخلاقی دفاع از علوم سنتی و هنرهای ملی سرزمین‌ها تبدیل شده‌اند، ناخودآگاه تمام ملل صاحب تمدن نیز برای ثبت و حفظ میراث فرهنگی خود به‌ناچار می‌بایست بدان‌ها تمسک جویند