زمینه: :گسترش و ترویج سرقت علمی می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری بر بدنۀ علمی دانشگاه‌ها و فضای پژوهشی کشور وارد سازد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه دانش و آگاهی، اخلاقی پنداری و انجام سوء رفتارهای پژوهشی سرقت علمی در میان دانشجویان انجام شد. روش:روش پژوهش توصیفی همبستگی بوده و جامعه پژوهش کلیه دانشجویانی است که در پایگاه اطلاعات علمی ایران به عنوان کاربر ثبت نام شده‌اند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده که با استفاده از فرمول کوکران 344 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است. داده‌ها با استفاده از نرمافزار اس‌پی‌اس‌اس و آزمون‌های آماری مناسب شامل ضریب همبستگی پیرسون و همچنین آمار توصیفی میانگین و فروانی و درصد فراونی بررسی شد. یافته‌ها:دانش کاربران در خصوص میزان آگاهی از سرقت علمی متوسط بوده و میزان اعمال و ارتکاب نمونه‌های مورد پرسش کم است. دانشجویان اقدامات مطرح شده را تا حد متوسطی از نظر اخلاقی جدی می‌دانند. بین میزان دانش و آگاهی کاربران از سرقت علمی و اخلاقی نپنداشتن آن رابطه و همبستگی معنادار مثبت و بالایی وجود دارد. بین اخلاقی پنداشتن سرقت علمی و اعمال آن نیز، رابطه معنادار معکوس و ضعیف وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر طبق نتایج هرچه میزان دانش و آگاهی کاربران از سرقت علمی بیشتر باشد، تفکر اخلاقی کاربران نیز بالا می رود و بالعکس. همچنین با بالارفتن اخلاقی نپنداشتن سرقت علمی، اعمال و ارتکاب آن نیز کاهش می‌یابد. این موضوع تاکیدی بر نیاز به توسعه آموزشی و پرورشی دانشجویان توسط دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی و پژوهشی در کشور است.
