زمینه: فقدان نهادینه شدن آموزش کدها و استانداردهای حرفه‌ای و اخلاقی در مؤسسات آموزشی و پژوهشی چالش مهمی است. بنابراین تحقیق حاضر به این موضوع می‌پردازد که آیا  اساتید دانشگاه و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانش و نگرش کافی را دربارۀ دستورالعمل‌های اخلاقی دارند.

روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های پس رویدادی است. جامعه مورد بررسی دراین تحقیق کلیۀ اساتید و دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده‌های دانشگاه کردستان شامل علوم انسانی، منابع طبیعی، فنی مهندسی و کشاورزی است که از میان آنها تعداد 397 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و 138 نفر استاد، با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌ای، به عنوان نمونۀ تحقیق، انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات (برای دانش و توجه پژوهشگران نسبت به دستورالعمل‌های اخلاقی) به‌وسیلۀ پرسشنامۀ مبتنی بر دستورالعمل‌های اخلاقی( APAویژۀ محققان علوم انسانی) و نیز پرسشنامۀ محقق ساخته مبتنی بر دستورالعمل‌های اخلاق در علوم و فن آوری1 (NENT ویژۀ محققان علوم و فنی مهندسی) بود. برای تحلیل اطلاعات از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان می‌دهند که؛ به صورت کلی آگاهی نسبت به دستورالعمل‌های اخلاق در پژوهش در بین اساتید نزدیک به متوسط و آگاهی نسبت به دستورالعمل‌های اخلاق در پژوهش در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی پایین است. همچنین، میزان آگاهی و توجه اساتید و دانشجویان برحسب رشته تحصیلی و دانشکده تفاوت معنی‌داری دارد.

نتیجه‌گیری: به‌طورکلی اغلب اساتید و دانشجویان آگاهی‌های عمومی نسبت به اخلاق در پژوهش دارند، اما چنین آگاهی هایی در حد کامل نیست.